Lost ! ! !

And you’ll be lost
Every river that you tried to cross
Every gun you ever held went off
-coldplay-

Hoi hoi hoi!

Bij deze typ ik snel even nog een blog bericht over mijn héérlijke weekend!
Ik heb niet heel veel tijd want morgen moet ik weer vroeg op om te vertrekken naar Brokopondo voor het kinderboekenfestival!

Dit weekend hebben we twee uitstapjes gecombineerd tot één.
Van zaterdag op zondag zijn we op Back2Basic geweest en van zondag op maandag zijn we naar Brownsberg geweest!

Zaterdag héél erg vroeg ( zelf mijn dikke vriend, de vogel, die me steeds wekt was nog niet wakker!) vertokken we naar het stuwmeer om op back to basic te gaan!

Stiekem hoopte ik dat we kaaimannen en apen zouden vangen maar dat hebben we spijtig genoeg niet gedaan... Wel hebben we andere spannende avonturen meegemaakt!

Het stuwmeer

Het stuwmeer is een groot meer dat gemaakt is om Paramaribo te voorzien van stroom. Om dit meer te kunnen maken hebben héél veel dorpjes hun biezen moeten nemen. Oorspronkelijk werden hen grote mooie huizen en dorpen beloofd, maar spijtig genoeg leven deze mensen nog steeds in barakken langs de kant van de weg. Bootjes die over het stuwmeer varen volgen meestal het treinspoor. Dit spoor is dan wel onder water, maar is de enige weg over het stuwmeer zonder bomen. (De bomen zijn wel dood, maar staan er nog, ze steken uit boven het water. best wel een vies zicht, het voelt een beetje doods aan!) En oh ja, als je in de droge tijd over het meer vaart is er een grote kans dat je de kerk van de dorpen boven het water ziet uitsteken :-)

Aan dat meer gingen wij dus terug naar de basis... Jaja, je leest het goed (en nee, ge moet ni lachen en denken: Charlotte? Die doe da ni!: WEL DUS) Niets van hutje, geen toilet... Enkel viezigheid en koelkasten op het strand. (blijkbaar verzamelen ze hier allemaal koelkasten en gebruiken de visseres deze als koelbox om hun vis in te bewaren)
Aangekomen gingen we dus op tocht. Met mijn machette-mes in de hand, trok ik door het Surinaamse land ;-)
Na heel wat gehak (soms raak, soms minder) hadden we toch enkele mooie stammen om onze hut mee te bouwen. Net als echte meisjes in de jungle droegen Tina en ik op elke schouder een grote stam. Lekker zwaar en vermoeiend. Aangekomen aan ons strand stond ik natuurlijk onder de stekels van die stomme stekelplanten! Hierna was het tijd om te ontspannen. En wat is er ontspannender dan te gaan vissen? Wel ik kan het u zeggen: VEEL! Meer als een uur heb ik daar gestaan zonder dat zo'n stomme vis wilde bijten. Oké ze beten wel, maar ik was ze aan het voederen :p

Na enige tijd vond de plaatselijk visser mij zo zielig dat hij mij kwam helpen. Nog geen minuut later had hij een vis aan de haak geslagen die ik dan mocht binnenhalen... Beter als niets, toch?!
(aan iedereen die mij nu aan het uitlachen is: 2uur later heb ik helemaal zelf een pirania binnengehaald, NAH!) De visjes die we gevangen hadden waren ook ons avond maal. Stoer ging ik dus aan de slag om deze te kuisen en te filleren: rot-job! En zo vies! Bah! Maar het is gelukt! 's avonds hebben we echt heerlijk gegeten!

Na ons eten hebben we ons kampvuur aangestoken en al snel was het tijd om op kaaimannen jacht te gaan! Na een half uurtje varen hadden we enkel visjes in onze boot ( de vissen hier zijn zo stom om op het licht af te komen en dus sprongen die constant in onze boot! Ik heb dus menig vis op mijn schoot gehad. Néé, da's niet leuk, want je ziet niets! het licht was enkel vooraan, zodat de bootsman kon zien waar hij moest varen) Bon, dus na dat half uurtje hadden we nog steeds niets gezien, maar stond het water wel al tot boven mijn enkels: tijd om te scheppen! Met een plastic soepbordje gingen Ali (de gids) en ik aan het scheppen. Op deze moment moet onze lieve bootsman even afgeleid geraakt zijn want plots waren we verdwaald. Als kers op de taart zag je niets want het was super bewolkt én viel onze moter constant uit. daar zaten we dan. Op een MEGA groot meer, ik helemaal alleen achteraan, water te scheppen zodat de boot niet zou zinken en een motor die zeer koppig was. Ali en de bootsman waren steeds in het surinaams aan het discutieren, waardoor wij ook wel wisten dat het echt niet goed zat! Plots zagen we een lichtje waar we dan naartoe zijn gevaren. Alleen bleef het licht zeer ver weg en was het veel te groot voor ons kampvuur. Uiteindelijk kwamen we aan bij een dorpje waar Ali de weg heeft gevraagd. Opgelucht vertrokken we weer maar al snel bleek dat we de weg NOG niet wisten! Op zo'n moment gaat iederen op zijn eigen moment om met de spanning en da was best wel interessant was om te zien! Ik was echt heel stil en zoals het hoort spookte allerlei doemscenario's door mijn hoofd ;-) Aangekomen bij een verlaten strandje had ik al zin om te vragen of we daar niet gewoon zouden aanmeren en op het zand slapen, maar wijselijk hield ik mijn mond. Gelukkig waaaant... 10 minuten later: FAJA FAJA! (vuur, vuur!) Ons eigen strandje keek ons glimlachend aan en blijk kusten we de grond! Ik was erg opgelucht, maar stiekem had het best wel cool geweest om op zo'n ander strandje te slapen. Gezond (de meeste toch, Jasmine was ocharme al heel de dag ziek) en wel kropen we rond het vuur met een flesje borgoe. Rond twee uur kroop ik in mijn hangmat.

Na een zalige nacht werd ik fris en monter wakker.
Na het ontbijt was het tijd om te leren schieten! We trokken de jungle in en mochten 1 voor 1 schieten met een serieus geweer! En ja hoor, de dees schoot raak op het mikpunt (een flesje water!)
(Let maar op wat ge in de toekomst tegen mij zegt ;-) )

In volle concentratie!

Uiteindelijk heeft iederen raak geschoten. 1 iemand lukte het niet van de eerste keer (ik zeg geen namen, ahum, Kris, ahum..) ;-) maar de 2e maal was de eer gered! Op de terugweg zagen we een lekker vogeltje zitten en ik mocht schieten. Kroop dat beest toch wel niet hoger en hoger in de boom zeker?! Na mijn luide knal (niet raak, dus dierenliefhebbers, maak jullie geen zorgen!) waren alle dieren wel verdwenen en was er spijtig genoeg niets meer om te schieten.
Op naar de bewoonde wereld!
We kropen weer in onze korjaal en vertrokken daarna in het busje naar Brownsberg.
Even Jasmine afzetten want die ging niet meer mee (en was toch heel ziek ondertussen, een klein 'geluk' bij een ongeluk)

Dé Agilalaan!

De weg naar boven was super modderig en menig schietgebedjes werden geschoten (deze keer gelukkige wel weer raak :p) Heel geraakten we boven, maar het was geen sinecure volgens mij! De wielen draaiden menig maal zot en we schoven zelfs enkele keren weer naar beneden: over spanning gesproken! :-)
Aangekomen op brownsberg maakten we een korte maar prachtige wandeling naar de top en trokken natuurlijk veel foto's! Hierna was het tijd om te eten: frietjes met kipnuggets! Njammie . (dit is volgens mij het enige wat Ali kan maken, maar wat hij maakt maakt hij goed, gelukkig!)

Ook deze avond was er weer een kampvuur met menig borgoe. Ikzelf ben er af gebleven maar anderen kropen niet meer zo recht in hun hangmat, gelukkig wiegt dat zo goed ;-)

De volgende ochtend hebben we ons een beetje overslapen en tegen 10u werden we wakker! Na een lekker ontbijt trokken we op pad om naar de Ireneval en leoval te gaan. Man! BOOTCAMP! Ni te doen hoeveel keer dat wij gestegen en gedaald zijn! Vermoeiend dat da was! (Oké, ja! Ik MOET iets aan, mijn conditie doen, maar ik was echt niet de enige die het ongelooflijk vermoeiend vond!)
Gelukkig was het deze inspanning helemaal waard! Het was echt super mooi en we konden zelfs onder de waterval staan, héérlijk! :-)
Tijdens deze mooie tocht hebben we een beetje waar is wally gespeeld! :-) Ali, onze gids stopten dan bij een dier en wij moesten het zoeken. Je kan u echt niet voorstellen hoe moeilijk zichtbaar die kikkers en andere beesten soms zijn! In totaal zagen we: 3 verschillende soorten kikkers, mooie vlinders, een tarantula, brulapen en een papegaai! :-) En we roken de kaka van de brulapen, héérlijk zo'n verse aroma's ;-)
Je kan echt niet geloven hoe mooi de natuur hier is (en blijft!)
Na deze mooie wandeling was het tijd om ons boeltje te pakken en naar huis te vertrekken.






Onderweg passeerden we het terrein van het kinderboekenfestival (waar ik morgen dus naartoe vertrek). Het kbf is tot vrijdagavond. Tegen 23u mijn tijd (04u, jullie tijd) kom ik weer aan in paramaribo en de volgende dag vertrek ik dan op mijn laatste uitstap naar de voltzberg. Als ik hiervan terug ben is het nog 1,5 dag en dan vlieg ik naar jullie toe!

En nu: oogjes sluiten en snaveltje toe
want Charlotte, die is heel erg moe!


Dikke dikke brassa!