I'm on top of the world

Such a feelin's comin' over me
There is wonder in most every thing I see
Not a cloud in the sky, got the sun in my eyes
And I won't be surprised if it's a dream
I'm on the top of the world looking down on creation
- the carpenters-

Hoi allemaal!

Mijn allerlaatste uitstap zit er op...
Gelukkig was echt een TOP-pertje!
Letterlijk én figuurlijk! :)
We zijn namelijk de voltzberg gaan beklimmen!
Deze berg is bekend in héél Suriname en staat ook op het briefje van 20 srd!
Bij deze kunnen jullie even meegenieten!

Zaterdag was een vermoeiende dag aangezien we een uur of 4 in het busje hebben gezeten over de meest hobbelige (en verlaten) weg die je u kan voorstellen!
Gelukkig voorzag Ali ons optijd van de nodige snacks! Hmm, bakabana, pastei, koekjes...
Al was het na deze snacks altijd even afwachten of mijn maag het wel eens was met de relatie: hobbelige weg + eten. Gelukkig bleef alles netjes binnen! :-) 




Na deze 4 lange uren gingen we Roti eten: héérlijk!
Na deze korte onderbreking kropen ze in onze korjaal om vervolgens gedurende 2uur à 2,5 uur over het water te sjeezen. Ook hier liet Ali ons niet in de steek!
Na een uurtje varen verrasste hij ons met enkele flessen Parbo en een paar zakken Surinaamse chips. Plots zaten we op het mooiste terrasje van héél de wereld!




Aangekomen bij de Raleighvallen (onze slaapplaats) zagen we een ongelooflijk mooie verblijfplaats. Vanaf toen wisten we het zeker: onze trip kon niet meer stuk!
Op de stenen in de rivier zaten een stuk of 10 gieren ons op te wachten. Vriendelijke beesten zene ;-)

's Avonds verwende Marcel (chauffeur en tevens onze kok) ons met lekkere kip met rijst en kapsoi!

Zondag maakte we een héérlijke wandeling naar de Moedervallen (= een mooie stroomversnelling) toen het begon te regenen. Spijtig genoeg heeft het niet meer gestopt.
Stiekem wasdat niet zo heel erg en heb ik van deze namiddag gebruikt gemaakt om de batterijtjes op te laden na onze zware week!
Tijdens het middageten merkten de aapjes op dat we wat lekkers hadden en al snel stonden ze met een stuk of 10 te wachten op bananen. Dierenvriend als ik ben kon ik dat natuurlijk niet weigeren ;-)

Rarara, wie geeft wie eten? ;-)

Na het eten ben ik nog even gaan dutten en daarna had ik er echt wel genoeg van!
Terwijl de anderen aan het kaarten waren (ge weet wel, ik heb het daar niet zo voor...)
besloten Jasmine en ik een handje toe te steken in de keuken (ge weet wel, ik heb het daar helemaal voor!)

Nadat alle aardvruchten en kolen gesneden waren voor het avondeten kregen we van Ali en Marcel de opdracht om bakabana te leren maken. Ze deden het ons (deels) voor en de dag er na moesten we helemaal alleen aan de slag.
Gelukkige verliep alles vlot en konden we zondag alvast smullen!





Maandag vertrokken we om 8uur richting de Voltzberg. 5 minuten varen, 2,5 uur plat stappen en ongeveer 30 minuten steil naar boven! Wat ne fitness! Tijdens onze wandeling hoorden we verschillende soorten apen (die zagen mij waarschijnlijk afkomen en riepen al naar elkaar: 'zie de die, die denkt dat ze boven gaat geraken'!) en zagen we ook slingerapen én brulapen.
Na de wandeling op het platte stuk kwamen we aan op 'het plateau'. Dit was een grote, platte rots waarop af en toe en cactus groeide en waar af en toe een hagedis overliep.

Op 'het plateau'

Bon, aangekomen op de rots was het zo van: 'wooow, oooohh, amai, wiejooo,waauww,aaaah!'
Waarom? Simpel, hier hadden we voor het eerst zicht op dé voltzberg. Een kale, ongelooflijk stijle berg. (vergelijkbaar met een zwarte piste als er ijs ligt!)
Persoonlijk kon ik echt niet gelovendat wij daar op de top zouden te komen staan. En de rest heeft dat geweten: Hu, gaan wij helemaal tot boven? 'ja' Hu?! Op een half uur? 'ja' Zedde zeker, want ik denk ni dat da kan ze! 'jawel Charlotte' Helemaal tot boven? Tot da toppeke daar? 'ja, zoals we al zeiden'... enzovoort en zo verder, tot iemand vriendelijk opmerkte dat het echt zo was en dat het tijd was dat ik mijn mond hield! :-p

Dé voltzberg!

(waarvoor nog eens sorry aan mijn medestappers, maar geef toe: bekijk dien berg. Das toch echt hoog en steil!)

Na een korte pauze waarin we ons bokes opaten was het tijd om aan het laatste half uurtje plat te beginnen. Dit ging vlot tot we wij de voet van de berg aankwamen.
Zie: ge hebt steil en ge hebt steil. Maar deze berg was bijna recht!
Manneke! Na zwoegen en zweten, klimmen en klauteren, vallen en opstaan (en 2x vallen en weer naar beneden schuiven van mijn kant) zijn we op de top geraakt. Duur: 40 minuten, kick: ONGELOOFLIJK!
Boven aangekomen begonnen de brulapen dan nog eens te brullen (amai, ze is er toch geraakt, maakt da mee!) en te juichen voor ons.
Het was echt een ongelooflijk gevoel om daar te staan.
On top of the world!
Zonder beveiliging, zonder hulp deze berg beklimmen...
Ik vond het niet gemakkelijk en heb af en toe een beetje schrik gehad, maar ik ben zo fier op mezelf dat ik het toch gedaan heb! Genieten!

Uitzicht vanaf de voltzberg!

GENIETEN!

Na een tijd die moeilijk te zeggen is (ik schat 30 minuten) was het dan weer tijd om naar beneden te gaan. Er kwam een regenwolk aan (kan je natuurlijk optijd spotten als je het dak van de wereld zit!) en aangezien dat deze berg al behoorlijk glad is zonder regen is het echt erg gevaarlijk om hem te beklimmen in de regen.
Na een toch van +- 3 uur kwamen we weer aan bij het begin.
Hier was ook een kleine waterval en al snel stonden Jasmine, Kris, Stijn en ik in het water: zalig!
Na 15 minuten baden moesten we spijtig genoeg weer door.

Vraagje: heb jij ooit al op blote voeten en in bikini door het oerwoud gewandeld?
Ikke wel ;-)



Nu ben ik net thuis.
Na deze trip heb ik dubbel zoveel zin om nog even hier te blijven want ik ga iedereen zo hard missen!
Langs andere kant ben ik na het beklimmen van deze berg ook helemaal klaar om naar huis te gaan!

Nog 2 nachtjes in een bed slapen en 1 nachtje op de vlieger, en ik ben weer in België!



Tot snel lieve vrienden!

Fun fun fun!

Everyone goes fun fun fun!

Deze update moesten jullie eigenlijk vorige week al krijgen,
maar aangezien de pc moeilijk deed en ik op uitstap vertrok
is hij er nu pas, waarvoor mijn excuses..
Desalniettemin: ENJOY
Omdat beelden meer dan duizend woorden zeggen
(en omdat ik gewoon een pak te moe ben om nu nog te typen)
maak ik van deze blog een heus fotoboek.


Even  korte samenvatting:
afgelopen dagen ben ik naar Brokopondo geweest voor het kinderboekenfestival.
In plaats van 1 standje heb ik samen met Anouk, Kris en Yanka elke middag afgewisseld zodat we een beetje van alles konden doen. Door deze afwisseling bereikte we een groter publiek. (ik heb kleuters, onderbouw en bovenbouw gehad!) wat het leuker maakte. Ik heb aan de schilderstand gestaan, bij de oude spelen, bij het levend ganzenbord en bij het standje 'talenten kopen'. Het waren 4 doodvermoeiende dagen, maar ik ben erg blij dat we dit nog hebben kunnen meemaken.
De stichting heeft ons ook meermaals bedankt voor onze inzet, hier in Suriname en ze hebben zelfs voor iedereen afgeroepen dat dit onze laatste dag was:


Leve de Republiek Suriname,
Leve het kinderboekenfestival,
Leve de kinderen,
Leve onze studenten uit België (= WIJ)

Hoelahoepen

Het ochtendritueel

Onze slaaptent

Ne kleine schattigaard tijdens de avondopening :-)

Springtouwen bij de stand 'oude spelen'

Dé schoolbus van Brokopondo

Schilderen in de schilderstand

Schilderen in de schilderstand

Schilderen in de schilderstand

Slapen in  onze slaaptent

Met onze 2 zalige Surinaamse vriendinnetjes:
Links is Raquel, rechts (paarse t-shirt) is Rocharma!



Lost ! ! !

And you’ll be lost
Every river that you tried to cross
Every gun you ever held went off
-coldplay-

Hoi hoi hoi!

Bij deze typ ik snel even nog een blog bericht over mijn héérlijke weekend!
Ik heb niet heel veel tijd want morgen moet ik weer vroeg op om te vertrekken naar Brokopondo voor het kinderboekenfestival!

Dit weekend hebben we twee uitstapjes gecombineerd tot één.
Van zaterdag op zondag zijn we op Back2Basic geweest en van zondag op maandag zijn we naar Brownsberg geweest!

Zaterdag héél erg vroeg ( zelf mijn dikke vriend, de vogel, die me steeds wekt was nog niet wakker!) vertokken we naar het stuwmeer om op back to basic te gaan!

Stiekem hoopte ik dat we kaaimannen en apen zouden vangen maar dat hebben we spijtig genoeg niet gedaan... Wel hebben we andere spannende avonturen meegemaakt!

Het stuwmeer

Het stuwmeer is een groot meer dat gemaakt is om Paramaribo te voorzien van stroom. Om dit meer te kunnen maken hebben héél veel dorpjes hun biezen moeten nemen. Oorspronkelijk werden hen grote mooie huizen en dorpen beloofd, maar spijtig genoeg leven deze mensen nog steeds in barakken langs de kant van de weg. Bootjes die over het stuwmeer varen volgen meestal het treinspoor. Dit spoor is dan wel onder water, maar is de enige weg over het stuwmeer zonder bomen. (De bomen zijn wel dood, maar staan er nog, ze steken uit boven het water. best wel een vies zicht, het voelt een beetje doods aan!) En oh ja, als je in de droge tijd over het meer vaart is er een grote kans dat je de kerk van de dorpen boven het water ziet uitsteken :-)

Aan dat meer gingen wij dus terug naar de basis... Jaja, je leest het goed (en nee, ge moet ni lachen en denken: Charlotte? Die doe da ni!: WEL DUS) Niets van hutje, geen toilet... Enkel viezigheid en koelkasten op het strand. (blijkbaar verzamelen ze hier allemaal koelkasten en gebruiken de visseres deze als koelbox om hun vis in te bewaren)
Aangekomen gingen we dus op tocht. Met mijn machette-mes in de hand, trok ik door het Surinaamse land ;-)
Na heel wat gehak (soms raak, soms minder) hadden we toch enkele mooie stammen om onze hut mee te bouwen. Net als echte meisjes in de jungle droegen Tina en ik op elke schouder een grote stam. Lekker zwaar en vermoeiend. Aangekomen aan ons strand stond ik natuurlijk onder de stekels van die stomme stekelplanten! Hierna was het tijd om te ontspannen. En wat is er ontspannender dan te gaan vissen? Wel ik kan het u zeggen: VEEL! Meer als een uur heb ik daar gestaan zonder dat zo'n stomme vis wilde bijten. Oké ze beten wel, maar ik was ze aan het voederen :p

Na enige tijd vond de plaatselijk visser mij zo zielig dat hij mij kwam helpen. Nog geen minuut later had hij een vis aan de haak geslagen die ik dan mocht binnenhalen... Beter als niets, toch?!
(aan iedereen die mij nu aan het uitlachen is: 2uur later heb ik helemaal zelf een pirania binnengehaald, NAH!) De visjes die we gevangen hadden waren ook ons avond maal. Stoer ging ik dus aan de slag om deze te kuisen en te filleren: rot-job! En zo vies! Bah! Maar het is gelukt! 's avonds hebben we echt heerlijk gegeten!

Na ons eten hebben we ons kampvuur aangestoken en al snel was het tijd om op kaaimannen jacht te gaan! Na een half uurtje varen hadden we enkel visjes in onze boot ( de vissen hier zijn zo stom om op het licht af te komen en dus sprongen die constant in onze boot! Ik heb dus menig vis op mijn schoot gehad. Néé, da's niet leuk, want je ziet niets! het licht was enkel vooraan, zodat de bootsman kon zien waar hij moest varen) Bon, dus na dat half uurtje hadden we nog steeds niets gezien, maar stond het water wel al tot boven mijn enkels: tijd om te scheppen! Met een plastic soepbordje gingen Ali (de gids) en ik aan het scheppen. Op deze moment moet onze lieve bootsman even afgeleid geraakt zijn want plots waren we verdwaald. Als kers op de taart zag je niets want het was super bewolkt én viel onze moter constant uit. daar zaten we dan. Op een MEGA groot meer, ik helemaal alleen achteraan, water te scheppen zodat de boot niet zou zinken en een motor die zeer koppig was. Ali en de bootsman waren steeds in het surinaams aan het discutieren, waardoor wij ook wel wisten dat het echt niet goed zat! Plots zagen we een lichtje waar we dan naartoe zijn gevaren. Alleen bleef het licht zeer ver weg en was het veel te groot voor ons kampvuur. Uiteindelijk kwamen we aan bij een dorpje waar Ali de weg heeft gevraagd. Opgelucht vertrokken we weer maar al snel bleek dat we de weg NOG niet wisten! Op zo'n moment gaat iederen op zijn eigen moment om met de spanning en da was best wel interessant was om te zien! Ik was echt heel stil en zoals het hoort spookte allerlei doemscenario's door mijn hoofd ;-) Aangekomen bij een verlaten strandje had ik al zin om te vragen of we daar niet gewoon zouden aanmeren en op het zand slapen, maar wijselijk hield ik mijn mond. Gelukkig waaaant... 10 minuten later: FAJA FAJA! (vuur, vuur!) Ons eigen strandje keek ons glimlachend aan en blijk kusten we de grond! Ik was erg opgelucht, maar stiekem had het best wel cool geweest om op zo'n ander strandje te slapen. Gezond (de meeste toch, Jasmine was ocharme al heel de dag ziek) en wel kropen we rond het vuur met een flesje borgoe. Rond twee uur kroop ik in mijn hangmat.

Na een zalige nacht werd ik fris en monter wakker.
Na het ontbijt was het tijd om te leren schieten! We trokken de jungle in en mochten 1 voor 1 schieten met een serieus geweer! En ja hoor, de dees schoot raak op het mikpunt (een flesje water!)
(Let maar op wat ge in de toekomst tegen mij zegt ;-) )

In volle concentratie!

Uiteindelijk heeft iederen raak geschoten. 1 iemand lukte het niet van de eerste keer (ik zeg geen namen, ahum, Kris, ahum..) ;-) maar de 2e maal was de eer gered! Op de terugweg zagen we een lekker vogeltje zitten en ik mocht schieten. Kroop dat beest toch wel niet hoger en hoger in de boom zeker?! Na mijn luide knal (niet raak, dus dierenliefhebbers, maak jullie geen zorgen!) waren alle dieren wel verdwenen en was er spijtig genoeg niets meer om te schieten.
Op naar de bewoonde wereld!
We kropen weer in onze korjaal en vertrokken daarna in het busje naar Brownsberg.
Even Jasmine afzetten want die ging niet meer mee (en was toch heel ziek ondertussen, een klein 'geluk' bij een ongeluk)

Dé Agilalaan!

De weg naar boven was super modderig en menig schietgebedjes werden geschoten (deze keer gelukkige wel weer raak :p) Heel geraakten we boven, maar het was geen sinecure volgens mij! De wielen draaiden menig maal zot en we schoven zelfs enkele keren weer naar beneden: over spanning gesproken! :-)
Aangekomen op brownsberg maakten we een korte maar prachtige wandeling naar de top en trokken natuurlijk veel foto's! Hierna was het tijd om te eten: frietjes met kipnuggets! Njammie . (dit is volgens mij het enige wat Ali kan maken, maar wat hij maakt maakt hij goed, gelukkig!)

Ook deze avond was er weer een kampvuur met menig borgoe. Ikzelf ben er af gebleven maar anderen kropen niet meer zo recht in hun hangmat, gelukkig wiegt dat zo goed ;-)

De volgende ochtend hebben we ons een beetje overslapen en tegen 10u werden we wakker! Na een lekker ontbijt trokken we op pad om naar de Ireneval en leoval te gaan. Man! BOOTCAMP! Ni te doen hoeveel keer dat wij gestegen en gedaald zijn! Vermoeiend dat da was! (Oké, ja! Ik MOET iets aan, mijn conditie doen, maar ik was echt niet de enige die het ongelooflijk vermoeiend vond!)
Gelukkig was het deze inspanning helemaal waard! Het was echt super mooi en we konden zelfs onder de waterval staan, héérlijk! :-)
Tijdens deze mooie tocht hebben we een beetje waar is wally gespeeld! :-) Ali, onze gids stopten dan bij een dier en wij moesten het zoeken. Je kan u echt niet voorstellen hoe moeilijk zichtbaar die kikkers en andere beesten soms zijn! In totaal zagen we: 3 verschillende soorten kikkers, mooie vlinders, een tarantula, brulapen en een papegaai! :-) En we roken de kaka van de brulapen, héérlijk zo'n verse aroma's ;-)
Je kan echt niet geloven hoe mooi de natuur hier is (en blijft!)
Na deze mooie wandeling was het tijd om ons boeltje te pakken en naar huis te vertrekken.






Onderweg passeerden we het terrein van het kinderboekenfestival (waar ik morgen dus naartoe vertrek). Het kbf is tot vrijdagavond. Tegen 23u mijn tijd (04u, jullie tijd) kom ik weer aan in paramaribo en de volgende dag vertrek ik dan op mijn laatste uitstap naar de voltzberg. Als ik hiervan terug ben is het nog 1,5 dag en dan vlieg ik naar jullie toe!

En nu: oogjes sluiten en snaveltje toe
want Charlotte, die is heel erg moe!


Dikke dikke brassa!

I say a little prayer for you

While combing my hair now,
And wondering what dress to wear now,
I say a little prayer for you
-Aretha Franklin-

Dag België!

Bij deze weer een update over mijn bijna laatste dagen in Soeriepoerie...
(jaja, het begint te korten!!!)

We zijn de week begonnen met wat we het liefste doen: OBSERVEREN!
Haha, niet dus! Maar deze observatie was stiekem wel geweldig boeiend!
Voor het eerst ben ik gaan observeren in een Surinaamse school! Mijn God!

Op het eerste zicht ziet alles er goed en proper uit.
Maar als je van dichterbij gaat kijken, zoals ik nu gedaan heb, merk je dat het eerste zicht vaak bedrog is.
Kinderen hebben geen werkschriften. Ze hebben enkele schrijfschriftjes waarin ze alles overschrijven. (inclusief klokjes en andere tekeningen) Banken van de kinderen zijn vaak poten met een losse plank op. Ze zitten soms met 35 in de klas, waardoor de voorste rij banken bijna tegen het bord staan. (jaja, de klassen zijn hier NOG kleiner dan in belgië ;-) ) Ook de leerkrachten zijn niet zo professioneel als ze ons doen geloven.
Tijdens deze observatie is er meer dan eens gedreigd met een klap. Soms was deze dreiging verbaal, een andere keer liep de leerkracht met gestrekte hand af op een leerling. Gelukkig heb ik zelf niet gezien dat een kind klappen kreeg, maar als de leerkrachten er mee dreigen, denk ik dat dit geen uitzondering is. De leerlingen zijn zo gewend aan deze dreigingen dat heel de klas begint te lachen als de juf zo op een jongen afloopt...

Pretty hard stuff, zoals je leest. Het gevolg was dan ook dat ik dinsdag met een bang hartje begon aan het lesgeven. Gelukkig viel dit reuze mee!  :-)
De kinderen deden super goed mee en we hadden veel plezier!
Op een gegeven moment stond ik met Anouk in de 3e klas (= 3e leerjaar) en we wilden een leuk tussendoortje doen: als ik me buk zeggen de kinderen een zin heel zacht, hoe hoger ik kom, hoe luider ze de zin moeten zeggen en als ik helemaal gestrekt sta, met mijn handen in de lucht moeten ze het echt luid roepen. Echt leuk dus! Wij vragen aan de kids: wie kent er een leuke zin voor dit spel? We kregen niet veel reactie, tot plots 1 kind haar arm omhoog stak: Juf, ik heb een zin: 'Lees de bijbel'. SERIEUS?! 3e leerjaar! Wij dus als een echt sekte steeds luider en luider: lees de bijbel, lees de bijbel, lees de bijbel! Manneke, ik moest mijn lach inhouden, ni normaal! Na 1x zijn we dan toch overgestapt op een andere zin ;-)

Lesgeven in het eerste leerjaar!

Onze laatste klas was de 6e klas (= zesde leerjaar). Moest je mij vertellen dat ik voor een 3e middelbaar stond, zou ik je geloven! Echt niet normaal! Ik denk dat er 3 kinderen op leeftijd zaten! Alle jongens deden goed mee, maar ik zal het zo zeggen: ik wil ze niet tegen komen in het donker! Natuurlijk moeten die allemaal stoer doen! Maar het werd een fijne les!


Hanne en ik, op Blauwgrond.





's Avonds zijn we op blauwgrond gaan eten met al onze vriendjes. Dat is een straatje waar ze allemaal warungs (= eethuisjes) hebben met heerlijke surinaamse gerechten! Hmmm: Bakabana, saoto soep, loempia, nasi, bami.... Voor heel weinig geld hebben we daar ons buikje héérlijk rond gegeten!








Woensdag was een erg vermoeiende dag! We zijn naar Brokopondo gereden om de finales van het kinderboekenfestival te begeleiden! De rit zelf duurde al 2 uur. Onderweg hebben we kinderen opgepikt die meededen maar zelf niet bij de wedstrijden geraakten. 2 lieve meisjes. 1 van de 2 was thuis iets vergeten dus moesten we even langs haar 'dorpje' om het op te halen. Gewoon stoppen aan paal 69 alstublief! De mensen die hier wonen hebben dus geen echt adres, maar zeggen altijd de nummer van de dichtsbijzijnde stroompaal!  Aangekomen in Brokopondo werden we verrast door de grote aanwezigheid van het publiek. Veel mensen, weinig respect! Ik stond er echt van versteld! Op het moment dat de kinderen aan het voorlezen, rappen, declameren... waren stond gewoon iedereen te praten! Zowel kinderen als volwassenen! Het was gewoon onmogelijk om iedereen stil te krijgen! Dat belooft voor het kbf!


Ongelooflijk veel publiek in Brokopondo!

Op het einde was er een kort optreden van 2 rappers die hier blijkbaar heel bekend zijn: alle (tiener)meisjes stonden te gillen en gek te worden. Een beetje zoals een bieber-concert ofzo ;-)
En allemaal shaken met de kont! Ni te doen, alle leeftijden dansen zoals ge u ni kunt voorstellen!
Leuk om te zien, maar voor sommige danspasjes vind ik deze kinderen toch precies wat jong :)




Vandaag zijn we onze fietsen gaan terugbrengen, snif snif! Het einde komt echt in zicht!
Nadien hebben we ons getroost met lekkere lunch in de zus&zo!

De kinderen hun schooluniform,
in het weeshuis.

Na een heerlijke hamburger was het tijd om naar het weeshuis te gaan. Iedereen die kleren heeft gegeven: ze zijn aangekomen! Ze waren er echt heel blij mee!
Als kers op de taart hebben we ook pannenkoeken gebakken!
Het was mijn laatste keer, dus die mocht niet onopgemerkt voorbij gaan!
Samen met de oudste jongens ging ik aan de slag! Het was héérlijk om te zien hoe ze er in opgingen! Krachtig, maar toch voorzichtig kloppen, netjes de eieren breken... En het resultaat was geslaagd: alle kinderen hebben genoten!




Morgen vertrek ik op uitstap naar het binnenland.
We gaan op back to basic. De naam zegt het natuurlijk al zelf: terug naar de basis! Wat gaan we doen? Zelf onze slaapplaats bouwen (we slapen in hangmatten, maar gaan toch zorgen voor een dak boven ons hoofd!), jagen (schieten!!! :-D), vissen, zelf eten maken... Allemaal kei leuk dus! Stiekem hoop ik op een kaaiman, dat schijnt heerlijk vlees te zijn! :-)
Nadat we 1,5 dag terug naar 0 zijn geweest nemen we het busje naar brownsberg. Deze berg rijden we op en daar gaan we dan trekken. Er zouden ook enkele mooie watervalletjes zijn, dus ik ben zéér benieuwd!

Hopelijk valt alles reuze mee, ik heb er allesinds ongelooflijk veel zin in (heb zelfs een machete-mes gekocht!)
Maandag avond zijn we weer thuis en dinsdag vertrekken we voor 4 dagen naar Brokopondo voor het kinderboekenfestival. Ik ga proberen om daartussen nog te posten op mijn blog, maar ik kan jullie niets beloven!

It's summertime!

oh, oh, here we go, summer time is here
you know!
the holiday, school is closed!
we feel the vibes enuh,
summer time in a blue moon
summer time in a Kingston
summer time in the country,
summer time you noh, my scheme
pool party!
if I for the beach me haffi reach… ah summer time!
- Vybz Kartel -

Hoi allemaal!

Aangezien het weer een dikke week geleden is verwen ik jullie met een lekker lange blog! :)

Vrijdag zijn we gaan voorlezen in de Mc Donalds. Aangezien boekiewoeki  weer kwam en Anouk daar geen in in had heb ik de taak van haar overgenomen (2x op rij, joepie!) Het was meteen ook de moment om aan seppe mijn voorleeskunsten te tonen!
Helemaal vol goede moed begon ik er aan toen er steeds meer en meer kindjes bij kwamen zitten! Uiteindelijk waren er een 20tal kinderen: héérlijk!
Iedereen die seppe een beetje kent denkt vast al: "Ik geloof nooit dat die met volle interesse heeft zitten luisteren!" Inderdaad, jullie zijn slimmer dan ik. Er was gratis wifi, dus om het gemakkelijk te zeggen: ik denk niet dat hij wist waarover het verhaal ging!
Dat kon de pret gelukkig niet bederven. De kinderen waren dolenthousiast en
als kers op de taart kwam na het verhaal de kinderambassadeur van het kbf langs, Duncan. Duncan is een echte politieker in het klein. Zeer officieel kwam hij mij een hand geven en enkele vragen stellen. Natuurlijk mocht de camera hier niet bij ontbreken, met als gevolg dat ik sinds deze week verschillende keren per dag op tv te bewonderen ben in een reclamefilmpje!
Dit filmpje wil ik jullie natuurlijk niet onthouden:

Zaterdagochten (veel te vroeg) vertrokken Seppe en ik naar Galibi.
Deze plek staat bekend om zijn reuzeschildpadden en rond deze tijd van het jaar leggen deze prachtige dieren ook hun eieren. Redenen genoeg om er op uit te trekken. Na een rit van 3,5
 uur over de hobbelige wegen kwamen we aan in Albina (dat genoemd is naar een man die trouwde met een albino vrouw, samen maakte ze 7 (albino)kinderen.) Vanuit Albino nemen we dan een korjaal (langs smal bootje) naar Frans Guyana. Dit was maar 10 minuten en plots zaten we weer in Europa! De auto's reden rechts, je moest met euro's betalen, de mensen spraken frans, er reden auto's van Peugeot, Renault, Citroën...
Voor de 'kustlijn' lagen 2 scheepswrakken. Deze lagen er al zo lang dat er gewoon palmbomen op groeiden! Echt een gek zicht!

Na deze korte onderbreking kropen we weer in de korjaal en vertrokken we voor een 1,5 uur durende boottocht naar Galibi. Na 10 minuten was ik het al beu, gelukkig zorgden de golven voor een rustgevend gevoel en al snel sliep ik. Een uurtje later werd ik wakker en toen moesten we nog maar 15 minuten varen! Van ver zagen we al dat we in het paradijs aangekomen waren! Echte stranden, met zand(!), palmbomen, hangmaten en vissersbootjes: héérlijk!

Seppe met de wurgslang



Ik met 3 aapjes op m'n schouder!

Vele tijd om van het uitzicht te genieten hadden we niet want we hadden een druk programma.
Snel onze kamers inspecteren en toen vertrokken we naar de zoo.
Deze plaatselijk zoo is opgericht voor de kinderen die er wonen. Zo kunnen ze leren hoe ze met de dieren in de natuur moeten omgaan. Natuurlijk blijft het een zoo, en zitten deze dieren niet in hun eigen natuur, toch is de opzet van deze zoo positiever dan alle andere dierenparken. In de zoo mochten we de meeste dieren vasthouden. Zo hadden we: aapjes, een neusbeertje, een baby-kaaiman, een wurgslang, schildpadden, een toekan, een luiaard...
Het was even anapassen maar tegen de tijd dat ik me over mijn schrik had gezet was het echt een leuke ervaring! De meeste dieren zijn nog erg klein en dit komt omdat ze dan nog niet over hun jachtinstinct beschikken. Vanaf dat deze dieren groot genoeg zijn om zelfstandig te leven worden ze dan ook vrijgelaten!

Na de zoo hadden we even tijd om ons te ontspannen en toen stond het avondeten al klaar.
Ons buikje rond en vol gegeten en we waren klaar voor een culturele avond. De culturele avond bestond uit Een groepje van 9 plaatselijke mensen die dansten en zongen. Ze traden vaker op en gaven informatie over hun dorp. Zowel Seppe als ik vonden dit opgezet spel, dus veel hadden we er niet aan... Tot de moment dat de leider begon te spreken. De leider had een stopwoordje: 'ja'. Soms gebruikte hij het wel 3x in 1 zin. Na een tijd hadden Seppe en ik zo hard de slappe lach dat we echt moeite hadden om dit te verbergen!

Schildpad die eieren legt!

Na een uurtje was dit gelukkig voorbij en konden we vertrekken naar de schildpadden.
We stapten weer in de korjaal voor een rit van 30 minuten. Aangezien we tegen de stroming moesten varen zaten we allemaal onder een zeil om niet nat te worden. Dit (zwarte) zeil zorgde voor een erg benauwd gevoel en de tijd kroop voorbij. Na 30 minuten kreeg onze gids gelukkig een teken van de kustwacht en hadden we een schildpad gevonden. Onze gids verteld dat ze haar eitjes al gelegd had maar dat we wel konden zien hoe ze haar nest dichtmaken. Een beetje teleurgesteld wandelden we naar het logge beest toe toen onze gids plots vreemde bewegingen maakt en ons in stilte duidelijk maakte dat we weg moesten gaan. Later kwam hij tot ons en zei hij dat er verkeerde informatie was doorgegeven: De schildpad was nog maar net begonnen met haar nest uit te graven!Dit was echt goed nieuws, want nu zouden we hel hele proces kunnen volgen. Aangezien de schildpadden pas in 'trance' komen als ze hun eitjes aan het leggen zijn moesten we nog even wachten voor we er bij konden.
15 minuten later was het zover en konden we gaan kijken. Het was echt een adembenemend zicht. Je zag de eitjes zo in het nest floepen. De gids vertelde ons dat zo'n schildpad soms 190 eitjes legt! Na 10 minuten vond ik het best wel zielig dat iedereen zo naar het beest aan het kijken was, maar de gids hield vol. Oké, het beest weet niet dat je er staat, want het is in trance, en we mochten enkel van achteren kijken, maar toch blijft het zielig.
Nadat alle eitjes gelegd waren maakte de schildpad haar nest dicht. Deze stap in het proces kan soms een uur duren, omdat de schildpad al haar sporen moet uitwissen, anders komen stropers of andere dieren haar eieren opeten. Na enige tijd kregen we bericht dat er een schildpad naar de zee vertrok, snel wandelden we 800 meter verder en zagen we een groot log beest naar zee kruipen. Dit was een prachtig beeld! Na 10 minuten kruipen bereikte het de zee en verdween het in de golven. Verbaasd van wat we net zagen wandelden we weer naar onze korjaal toen er net een schildpad aankwam!!! Spijtig genoeg hadden we geen tijd om het hele proces van deze schildpad te zien (en trouwens, als je er eentje hebt gezien, heb je ze allemaal gezien!).

Schildpad, op weg naar zee!

Tevreden kropen we terug in het korjaal en na 30 minuten konden we moe maar voldaan in ons bedje kruipen. De volgende dag deden we nog een korte stadwandeling en dan konden we weer naar huis vertrekken. We hadden ongelooflijk veel geluk, want de zon scheen en dus konden we lekker bruinen tijdens onze 1,5 durende boottocht. (lekker kleurtje pakken!!!)

Maandag zijn Seppe en ik lekker gaan zwemmen in 't zin. Later werden we vergezeld door de rest en het werd een enorm gezllige middag.

Dinsdag hebben we een laatste keer door Paramaribo gekuierd en tegen 17u was het al tijd om naar de luchthaven te vertrekken. Samen met Sanne en Kris deelden we een taxi. Natuurlijk hebben we gewacht tot het allerlaatste moment om afscheid te nemen en toon begonnen de traantjes te stromen (bij de meisjes). Natuurlijk  was dit bij de jongens NIET het geval!

De 9 dagen zijn echt voorbij gevlogen! Het was echt leuk om bezoek te krijgen, maar nu kan ons 'gewone' leventje weer beginnen. Toen Seppe en Sanne weg waren merkte ik dat ik het echt wel gemist had om met de rest op te trekken en we besloten dit meteen goed te maken met een etentje woensdagavond.

Tegen 16u kwam een bezoekend lector van kdg (vanuit België!) op bezoek om een gesprek met ons te voeren. Tegen 17u vertrokken we dan samen met hem naar de Zus&Zo om eentje te gaan drinken. 1,5 uur later was het dan alweer tijd om naar huis te vertrekken want iedereen kwam tegen 20u eten. Wij wilden de rekening vragen, maar dat mocht niet: OLE KDG ! :-D

's Avonds was het erg lekker en gezellig en ook deze avond vloog voorbij! Donderdag ontdekten we dat we nog maar een 7tal dagen in Paramaribo zijn (uitstapjes, kinderboekenfestival...) en hebben we nog eens een toeristische dag gehouden in Paramaribo. 's Avonds heeft jasmine héérlijke scampi diabolique gemaakt voor ons!
Verder heb ik mijn dagen gevuld met voor school werken en ontspannen. Vrijdag en zaterdagnacht ben ik blijven slapen bij Jasmine en Ilona omdat al de rest op uitstap was naar Galibi.


Zo dat was het dan weer.
Deze week wordt enorm druk: me mogen weer lesgeven, gaan de finales van het kbf in brokopondo begeleiden en tussendoor wil de rest eigenlijk nog een boek schrijven (benieuwd of dat gaat lukken). Volgend weekend gaan we dan (hopelijk) op back to basic. Jaja, véél te doen zoals jullie horen!

Dikke dikke zoen,
ik mis jullie echt wel!

Nog 19x slapen!

xx

Cooler couleur

Cooler couleur whatever
What what what do you prefer
Dancing with la bouche en coeur
Snaping with your wayfarer
-crookers-

DAMN! Wat een week!

Zoals jullie weten was ik in blijde verwachting van de enige echte Seppe.
En zoals het hoorde kwam hij in vrede met vééééééél verrassingen!

Om te beginnen wil ik dus Tante Karlien bedanken voor het prachtige T-shirt!
Marleen en Chris voor de lekkere truffels (en Chris: kijk eens goed op de kaart waar Suriname ligt...) Benny en Ruth voor de topper van een kado: Literatuur ééénnn... WASABI-nootjes! Hmmm.
Dan ook nog Kim voor, euhm ja... alles wat in uw mooie pakje zit :-), Shana, voor de sleutelhanger en andere die ik niet kan gebruiken :-)  Giele, Jos en Emilie voor de mooie  brief en natuurlijk Noah voor de PRACHTIGE tekening!
En last but not least: Seppe voor zichzelf en de héérlijke brownietaart! :)

Zondag was een erg lange dag. Seppe en Sanne (de vriendin van Kris) kwamen pas aan tegen 18u 's avonds. We hebben ons dus héél de dag moeten bezig houden, want concentratie om voor school te werken was niet echt aanwezig... We zijn 's ochtends een mis gaan bijwonen in de grootste houten kathedraal!  Daarna zijn we gaan lunchen in de zus&zo om dan af te sluiten langs het kerkhof. Hierna was het tijd om ons appartement en onszelf goed op te poetsen. Zenuwachtig als we waren vertrokken we veel te vroeg naar de luchthaven: gevolg: wachten wachten wachten...
Uiteindelijk werd ons 'geduld' (lees elkaar nog zenuwachtiger maken dan we al waren) beloond en kwamen onze wederhelften buiten. EINDELIJK!
Na de nodige knuffels en traantjes (van geluk natuurlijk) konden we vertrekken naar ons appartement. Optijd ons bed in want de volgende ochtend moesten we al snel op om te vertrekken naar Danta Bai!

Met vertragingen was ons busje er eindelijk en konden we vertrekken. Vier uur later kwamen we aan in het paradijs! De rest van onze vriendjes had daar het weekend doorgebracht en vertrok naar huis tegen de tijd dat wij aankwamen. Snel even kennismaken, samen zwemmen en dan vertrokken wij op wandeling met Ali, de gids. We kregen weer enkele leuke weetjes mee en daarna was het tijd om te eten. Ali had zijn best gedaan en gekookt voor ons: frietjes, kippenvingers, gefrituurde kip en iets van vis-snack, ook gefrituurd! Héhé, maar het belangrijkste: het was lekker!  Hierna hebben we nog kort iets gedronken en vertrokken we op spinnenjacht! Iedereen was zo stoer om een vogelspin over zich te laten kruipen! Jaja, zelfs Seppe ;-) Met zijn speurende ogen zag hij echt heel veel dieren zitten: vogelspinnen, kikkers... Ali stond er bij en zag dat het goed was... :-)

Seppe, inclusief vogelspin

Na deze leuke maar vermoeiende dag (vooral dan voor Seppe en Sanne) kropen we ons bedje in. 's Ochtends werden we gewekt door het tikken van de regen op het dak... Natuurlijk kon dit ons humeur niet bederven! Als ontbijt kregen we héérlijk gebakken worstjes en sap. Hmmm. Hierna was het tijd om naar de stroomversnelling te gaan. Deze keer werden we niet nat door het bootje, maar wel door de regen! Hihi. aangekomen bij de stroomversnelling kregen we een zalig kruidenbad! Hmm... Da's genieten ze! Bij het kruidenbad een lekkere massage van het water: Hoe een zalige SPA is dat?! :-) Nadat we helemaal relax waren trokken we onze zwemvesten weer aan en mochten we ons laten meedrijven met de stroom. Echt leuk!

Onze SPA :-)

Na een paar 100m kwam onze bootmans ons ophalen. Iedereen geraakte in de boot. De een al wat eleganter als de ander (lees: het duurde erg lang voor ik in de boot geraakte!) Gelukkig waren seppe zijn sterke spieren er om mij te helpen! :)
Terug aangekomen was het tijd om het touwenparcours nog eens uit te proberen! Na enige oefening was iedereen er mee weg en konden we beginnen aan het echte werk! Onze gidsen waren een beetje in de war wie bij wie hoorden. Eerst waren Sanne en Seppe een koppel, maar 10 minuten later vroegen ze of Seppe en Sanne broer en zus waren.. Vreemde mannen ;-)

Zoek Charlotte

Op het einde van de rit was er weer de tarzan-swing! Eerst met en daarna zonder beveiliging. Iedereen heeft het gedaan, al dan niet met knikkende knieën! We mochten fier zijn op onszelf!
Na deze adrenaline-stoot was het tijd om te lunchen en weer naar de stad te vertrekken...
Thuis aangekomen was het al snel 19u en dan hadden we afgesproken met iedereen om te gaan eten in het pannenkoeken en poffertjes huis! Hmmm!

Woensdag heeft het 's ochtends wat geregend maar de namiddag was gelukkig droog. Om 8u moeste Kris, Yanka, Anouk en ik op de stichting projecten zijn. Gelukkig duurde dit niet zo lang en konden we snel weer naar huis. Seppe en ik zijn dan naar de stad geweest. We zijn door de palmentuin gewandeld en hebben iets gedronken aan de waterkant! Kwamen we Sanne en Kris tegen waardoor we heel gemakkelijk een taxi konden delen. Terwijl we nog even aan het babbelen waren merkte Seppe een vreemd beest op in het water. Een doorschijnende vis met ogen boven het water. Later kwamen er 2 bij en zwommen ze met  achter elkaar. Seppe denkt dat het babykaaimannetjes waren, ik weet het niet zo goed! :-)

's Avonds was het tijd om nog even voor onze stage te werken. We moesten een workshop over talenten begeleiden (hadden we al 2x gedaan). Anouk en Yanka waren naar Brokopondo om de voorrondes te begeleiden voor het KBF. We hadden dus handen nodig, gelukkig waren Seppe en Sanne er om ons te helpen! Met niet zo veel goesting begonnen we er aan... Uiteindelijk ging de tijd snel vooruit en na de workshop zijn Seppe en ik iets lekkers gaan eten in de Zus&Zo. Hmmm!

Gisteren was het dan groot feest! HOLI PAGWA!
Ik citeer: 'Het Holifeest, Holi-Phagwa of Phagwa, Phagawa, Phaguaa is een Hindoeïstisch feest dat jaarlijks rond de maand maart gevierd wordt en in feite een combinatie is van een lentefeest, een feest van de overwinning van het goede op het kwade en een Nieuwjaarsfeest. Het Holifeest kenmerkt zich door dans, zang, versnaperingen en het strooien met gekleurd poeder, parfum en ze sprenkelen gekleurd water.'

Subh Holi!

Bij deze... :-) Ongelooflijk ongeduldig zaten we heel de dag te wachten. We wisten niet zo goed hoelaat en waar, maar hadden afgesproken met de rest dat ze langs ons zouden komen en dat we samen naar een terrein hier in de buurt zouden wandelen :-)  Kris en Sanne waren al vertrokken en tegen 15u werd het wachten ons ook echt wel te veel en vertrokken we alvast naar het flamboyant park! Onderweg stopte een vriendelijke man die ons meteen fel-roze maakte! Hij maakte een gezellig babbeltje, wilde weer in zijn auto stappen toen hij plots vroeg: "drinken jullie bier?" Waarop wij volmondig: "Ja!". De vriendelijke meneer kroop weer uit zijn auto, haalde de koelbox tevoorschijn en gaf ons elk een flesje Heiniken! (Pisbier, ik weet, het maar het smaakte met die brandende zon!) Dus bij deze nog eens: DANKJEWEL ONBEKENDE, VRIENDELIJKE MENEER!

Bij deze was de toon al meteen gezet en vertrokken we vol goesting naar het feest.
Al snel zagen we Kris en Sanne. We hadden allemaal hetzelfde idee: naar elkaar lopen en poeder gooien! Echt leuk! :-D
Toen we op het terrein aankwamen vertelde een vriendelijke meneer ons dat er kleine zwembadjes waren met gekleurd water en waterpistooltjes. We mochten onszelf bedienen.
Tja, dat moet je ons echt geen 2x zeggen! 30 minuten later had zowat iedereen al in die badjes gelegen! :-) Ook de kleine kinderen deden lustig mee (uitgezonderd van de andere stundenten waren wij echt de oudste bij de zwembadjes!) Het was echt een héérlijke dag! Na 1,5 uur kwam de rest dan ook aan en was het feest compleet. De muziek begon en naast het poedergooien kon er ook gedanst worden! Iedereen was echt gelukkig en vrolijk. Kinderen spoten iedereen nat met de pistooltjes terwijl er boven het park constant een wolk van gekleurd poeder hing! De foto's spreken voor zichzelf! Na een tijdje kregen seppe en ik een lichte honger en besloten we iets te halen om te eten: de kip bleek goed gemarineerd te zijn en na enkele happen stonden onze monden in brand: Niet normaal ze! :) Het werd nog een prachtige avond vol kleur tot Anouk zich niet goed voelde... Rode kruis er bij en even een check up in het ziekenhuis: Gelukkig is ze weer helemaal tip top in orde, haar goede zelf! :)

Vandaag gaan seppe en ik weer even naar de stad en tegen 18u gaan we naar de Mc Donalds, ik mag weer voorlezen: Joepie!
Morgen vertrekken we dan naar Galibi om reuzeschildpadden te spotten: Spannend!
Héhé.



Dikke zoenen aan iedereen:

Charlotte & Seppe

Oh ja, jullie kunnen nog steeds allemaal reageren op mijn blog dus doe maar :p

Paardenoren

Koning mark heeft paardenorden,
paardenoren dat heeft hij
-op het melodietje van 'vrolijke vrienden'-


Hoi allemaal!
Ik ben weer thuis van het KBF.
Het was echt héél leuk!

Zondagmiddag vertrokken we naar Saramacca.
Daar aangekomen kregen we even de tijd om ons standje in te kleden. 
Even voor de duidelijkheid: ik stond bij de kleuters.

KBF

Elke klas kreeg een kaart waarop 4 activiteiten stonden. Dit waren steeds 3 activiteiten in een standje en 1 'massacativiteit'. Wij zorgden voor de activiteiten in de standjes. Samen met Kris en Daphne verzorgden ik activiteiten rond het boek: 'De koning met de paardenoren'. Een erg leuk boek! De kinderen gingen meestal eerst naar Kris, die las het verhaal op zéér expressieve wijze voor. Echt héél leuk om te horen. Daarna kwamen de kids naar mij om te 'praten over het gelezene'. Aangezien dat nog saaier is dan het klinkt hebben we er iets leuk van gemaakt. De activiteiten verschilden naargelang de leeftijd van de kleuters. Meestal begon ik heel gek tegen de grond te fluisteren 'Koning Mark heeft paardenoren', dan steeds luider en luider tot ik aan het zingen en dansen was! Hierna vroeg ik kort aan de kinderen wat ze nog wisten over het verhaal en speelden we spelletjes. Zinnen doorfluisteren, 1,2,3 dikke/dunne/kleine/grote koning, dansen....
En op het einde zongen we samen 'Koning Mark heeft paardenoren'.  Eerst zachtjes, gezakt door onze knieën dan heel luid, terwijl we op de tippen van onze tenen stonden. En dan afwisselend. Echt super leuk! Nadat de kindern bij mij kwamen gingen ze dan door naar Daphne om een betoverende fluit te maken.
De eerste keren liep het wat stroef! Kleuters zijn echt jong! En dan van tijd die jongste kleutertjes die hier soms echt niets kunnen! Die kijken je aan met van die grote ogen, wel beetje vreemd!
Op het einde wist ik hoe ik ze allemaal kon meekrijgen en dan was het eens zo leuk!

Het hijsen van de vlag

De eerste dag begon (zoals elke dag) met het hijsen van de vlag en het zingen van het volkslied!
Het was de eerste keer dat we dit meemaakten dus dat was wel leuk! Hierna gingen we allemaal naar ons eigen standje en wachtten we vol ongeduld op de eerste kinderen. Zoals ik al zei liep het de eerste keren wat stroef, maar daarna ging het echt vlot!
Elke standhouder (=wij) had een 'vrijwilliger' gekregen die kon helpen. Mijn vrijwilligster was een studente van hier. Ze waren met een grote groep deden dit voor school. Het gevolg hiervan wa dat ze niet altijd even enthousiast waren. Gelukkig deed mijn vriendinnetje goed mee en kwam ze steeds met ideëen ( Oké, soms een beetje te veel naar mijn goesting, maar beter dat dan niets hé :-) )
Al snel zat de eerste voormiddag er op en gingen we lunchen. Na de lunch was er dagelijks een siësta van 13u30 - 16u30. Tijd genoeg dus! Tijdens deze siësta heb ik echt een serieus goei slaapke gedaan! :) In de namiddag was het tijd om kinderen te verwelkomen die samen met hun ouders kwamen. Aangezien deze kinderen af en toe eens binnen wippen in de standjes was het voor mij zeer moeilijk om mijn activiteiten uit te voeren (stuur maar eens een fluisterzin rond met  kindjes) Hierdoor heb ik samengewerkt met Daphne, die van ons boek het creatieve standje had. Eerst lokten we kinderen naar het standje van Kris (Echt waar! Kris met de gitaar, Daphne met de fluit en ik stond belachelijk te dansen en te zingen) Eerst luisterde ze dus naar het verhaal en dan namen we de kinderen mee naar het standje van Daphne om een fluit te knutselen. Een beetje zoals de de rattenvanger. Daphne en ik stonden naast Kris zijn stand en vertelden dat de kids een fluit mochten maken, hierna speelde Daphne op haar fluit en liep voorop, terwijl de kinderen en ik volgden! Echt een héél grappig zicht!
Tijdens deze namiddag was het ook officiële opening. Na de officiële opening was er een musical: 'Pipi langakowsu' zoekt naar welzijn. Echt waar! Pipi langkous, inclusief ECHTE AAP ! De kinderen speelden het echt enorm goed! Na dit leuke optreden was het weer tijd om kindertjes te lokken! Tegen 20u ging iedereen dan van het terrein.
Deze eerste geslaagde dag zorgde er voor dat we allemaal moe waren!

Vriendjes en vriendinnetjes op bezoek
(achterste rij)

De tweede dag was zowat hetzelfde als de eerste, op 1 verschil na. Tijdens de namiddag opening stonden plots onze vriendjes en vriendinnetjes op het festivalterrein! Ze hadden meer dan een uur gereden om ons te komen opzoeken! ZO LIEF! Ik kon er echt niet van over, nog steeds niet trouwens. Dus nogmaals: Jasmine, Ilona, Stijn, Lien, Hanne en Tina: BEDANKT, jullie zijn schatten! Spijtig genoeg was er die avond niets speciaal te doen, waardoor er niet zoveel volk op het terrein was... Tijd voor Daphne en mij om weer kindertjes te lokken! :-D Dit keer staken we er ene grappige noot in: Nadat de kinderen hun fluit gemaakt hebben krijgen ze blokfluit les: hand hoog:luid spelen, hand laag:zacht spelen en als de fluit achter daphne haar rug zit: zwijgen. Ik deed vol overtuiging mee en maakte af en toe een foutje (jaja, express) Lachen dat die kinderen deden! En die werden dat niet beu! Haha, echt super leuk!

De derde dag stonden we op met een flinke regenbui. De kinderen waren al onderweg dus het festival moest doorgaan. We hebben echt ons best moeten doen! Tegen het einde van de voormiddag stond een groot deel van mijn standje onder water. We hadden letterlijk nog 2m² om 30 kindern bezig te houden! Flexibel als we zijn kwam dat helemaal in orde! :-) Het was stiekem ook een grappig zicht: Je zag overal begeleiders van het KBF rondlopen met met paraplu's om de kindertje droog te houden. Eigenlijk had dit weinig zin want de meeste lopen toch even in en uit de tent om toch maar in de regen te komen :-)  Het was spijtig dat het KBF op zo'n natte manier moet eindigen maar al bij al heb ik die voormiddag toch enkele héél leuke groepen gehad! Gelukkig dat de kinderen zich dan toch geamuseerd hebben! Het laatste groepje dat ik had kwam helemaal uit Coronie, ze hadden meer dan 2 uur in de bus gezeten om naar het KBF te komen!

Regen!

Ik, in actie!

Bij deze hebben jullie weer een leuk update!

Nu ga ik me klaarmaken om te bbq'en! Morgen ga ik weer naar het weeshuis en zondag komt seppe: FUN FUN FUN!

Dikke zoen voor jullie alle en oh ja!

Ik heb de instellingen van mijn blog eindelijk bijgewerkt en normaal gezien kan iedereen nu reageren: probeer maar ;-)