I got a pocket full of sunshine

I got a pocket, got a pocket full of sunshine
I got a love and I know that it's all mine
oh, woah..
Do what you want but you're never gonna break me,
Sticks and stones are never gonna shake me
no, woah..

Olaaaa iedereeen!

Ik ga meteen beginnen mega goed nieuws: DE ZON SCHIJNT!
Echt waar! Al heel de week! En nog beter: volgens onze lieve kuisvrouw gaat ze niet meer weg!
Goe bezig, die zon! :)

Parbo-bier bij NAFSU

Zaterdag was het eindelijk NAFSU. Een festival dat georganiseerd werd tegen een vereniging vergelijkbaar met SABAM: SASUR. Het verschil met België is dat SASUR gewoon regels maakt en geld ophaalt zonder dat er voor gestemd wordt of zo! Goede burgers als wij zijn wilden we het festival wel steunen! :-) Met een fris parbo-biertje luisterden we naar menig Surinaams artist!
Eerste festival van 2012: CHECK!

Zondag was het erg warme en hadden we niets gepland dus zijn we samen met Jasmine en Ilona gaan zwemmen in 't zin. Een zwembad, iets kleiner als Parima (waar we normaal gaan zwemmen) maar wel mét ligbedden en bar! Héérlijk! Spijtig genoeg is 't Zin iets duurder en verder fietsen. Niet voor elke dag, maar wel leuk als afwisseling! Een uurtje zon was blijkbaar voldoende want plots weer een grote regenbui! Gelukkig ging die spoedig weer weg en konden we genieten van de zon. Lekker in het zonnetje was ik in m'n boek gedoken (De vliegeraar - Khaled Hossini) Toen jasmin zei: kijk Charlotte, boven u, een boomkip! (boomkip = leguaan)

De schuldige!

Nieuwsgierig als ik was wilde in die wel van dichtbij bekijken en een foto maken, maar hij was al weg... Teleurgesteld gingen we verder zonnen... Even later was de boomkip terug, hij zat helemaal bovenaan de 'haag' op een tak die zowat naar voor stak. Recht boven Anouk haar handdoek. Rarara, wat gebeurde er? Anouk kreeg een cadeau'tje! Twee dikke drollen vielen naar beneden! Iedereen strijk van het lachen en Anouk héél erg blij dat ze op dat moment net in het zwembad zat! :-)

Verder hebben we deze week flink gewerkt aan onze lesbrieven. Lesbrief 2 is helemaal af en lesbrief 3 bijna! Joepie! Op de stichten zei Margerie (onze begeleidster): "Jullie zijn vlot!". Hihi. Wij héél blij natuurlijk!

De lachende luiaard

Deze week zijn we bijna elke dag gaan zwemmen, wegens ongelooflijke hitte (voor ons toch, Surinamers lijken er geen last van te hebben!) Tijdens onze fietstocht naar het zwembad donderdag zagen we een man lopen met op zijn rug een 'harig beest'. Even stoppen en we zagen dat het een luiaard was! Een kleintje dan nog! Zo lief! Yanka kon zich niet inhouden en vroeg of we hem ook eens mochten vastnemen! Natuurlijk wilde ik dat ook! Het lieve beest had scherpe klauwen maar deed geen vlieg kwaad! Super toch?! Gewoon een luiaard op straat! :-D
Voor zij die er ook 1 willen: In Suriname heb je zelfs geen papieren of vergunning nodig!

Deze week heb ik voor het eerst 'bakabana' gemaakt. Bakabana is een soort gebakken banaan in een korstje! Echt héérlijk! Hmmm!









Vandaag zijn Anouk, Kris en ik onze nederlandse vriend Stijn gaan helpen in het weeshuis. We zijn heerlijke cake gaan bakken! Samen met de oudste meisjes hebben stijn en ik ons bezig gehouden met de cake. Anouk en kris speelden buiten met de jongere meisjes en de jongens!
de kinderen deden het echt héél goed! Het werd een enorm leuke dag! Vanuit het weeshuis is ons gevraagd om geen foto's op het internet te plaatse. Dit doen ze om de kinderen te beschermen... Wie toch foto's wil zien moet maar eens langskomen als ik weer thuis ben!

Cake maken!

In het weeshuis waren een stuk of 20 kinderen. Ik schat van leeftijd van 4 tot 13 jaar. Het weeshuis zelf zag er mooi uit! Een trampoline, mooi beschilderde muren en enkele speeltoestellen. Binnen 2 mooie grote banken en een héél kaart-systeem om de taken te verdelen en de dagindeling te tonen! Mijn eerste gedachte was dus dat ze ons daar niet meteen nodig hebben... Toen we aankwamen liepen er spontaan enkele kinderen naar ons toe, staken hun hand uit en zeiden hun naam. Zo lief! :-) Als je de kinderen van dichterbij bekijkt zie je dat ze veel meegemaakt hebben (littekens...) De meeste kinderen hebben ook rotte tanden... Echt aangrijpend... Later bleek dat 'stagiares' echt wel welkom zijn. De begeleiders (tante's genoemd) doen niet heel veel. Ze zitten aan tafel en roepen af en toe als iets niet mag. Verder krijgen de kinderen geen knuffels of tederheid. Je merkt echt dat de kinderen dit komen zoeken! Als je er bij nadenkt wordt je er stil van... Het is daar heel de dag door erg druk, de kinderen slapen per 4 op een kamer. Ze hebben dus nooit rust! Altijd omringd. Zij krijgen amper knuffels of liefde... Als ze wenen krijgen ze ook bijna geen aandacht van de tante's. (Geen slecht woord over de tante's, maar ze hebben niets van opleiding gekregen om met kinderen om te gaan...)
Een van de meisjes vertelde me spontaan dat ze soms levende muisjes zoeken die ze dan begraven of door het toilet spoelen (levend!) Ook vonden ze het leuk om achter een pad aan te hollen en die met stokken dood te kloppen (terwijl wij daar zaten!) Later liepen ze heel het weeshuis door met de dode pad... Je merkt dus dat de kinderen niet echt liefdevol opgevoed worden.
De kinderen zelf vonden het echt wel leuk om cake te maken! Spijtig genoeg moesten wij door voordat de cake klaar was (voorlezen in de Mc do), maar Stijn is gebleven en vertelde ons net dat de cake super lekker was! We hadden ook nog slagroom en gekleurde bolletjes bij om er op te doen. De kinderen waren dus door het dolle heen! Gelukkig maar!
Ik hoop om nog een paar keer mee te kunnen naar het weeshuis... Je merkt dat de kinderen snakken naar die aandacht en dankzij stagiares leren ze ook om er op een positieve manier achter te vragen. (Dus niet door stout te zijn of te wenen)

Morgen vertrekken we op uitstap naar Dantabai! We zijn drie dagen weg (zat-ma).
Het beloofd een héérlijk weekend te worden met veel zwemmen, vissen, hangmatteren, touwenparcours... Maar daarover horen jullie volgende keer meer!
Ik zal maar eens beginnen met mijn zak klaar te maken!
Spannend!