There is wonder in most every thing I see
Not a cloud in the sky, got the sun in my eyes
And I won't be surprised if it's a dream
I'm on the top of the world looking down on creation
- the carpenters-
Hoi allemaal!
Mijn allerlaatste uitstap zit er op...
Gelukkig was echt een TOP-pertje!
Letterlijk én figuurlijk! :)
We zijn namelijk de voltzberg gaan beklimmen!
Deze berg is bekend in héél Suriname en staat ook op het briefje van 20 srd!
Bij deze kunnen jullie even meegenieten!
Zaterdag was een vermoeiende dag aangezien we een uur of 4 in het busje hebben gezeten over de meest hobbelige (en verlaten) weg die je u kan voorstellen!
Gelukkig voorzag Ali ons optijd van de nodige snacks! Hmm, bakabana, pastei, koekjes...
Al was het na deze snacks altijd even afwachten of mijn maag het wel eens was met de relatie: hobbelige weg + eten. Gelukkig bleef alles netjes binnen! :-)
Na deze 4 lange uren gingen we Roti eten: héérlijk!
Na deze korte onderbreking kropen ze in onze korjaal om vervolgens gedurende 2uur à 2,5 uur over het water te sjeezen. Ook hier liet Ali ons niet in de steek!
Na een uurtje varen verrasste hij ons met enkele flessen Parbo en een paar zakken Surinaamse chips. Plots zaten we op het mooiste terrasje van héél de wereld!
Aangekomen bij de Raleighvallen (onze slaapplaats) zagen we een ongelooflijk mooie verblijfplaats. Vanaf toen wisten we het zeker: onze trip kon niet meer stuk!
Op de stenen in de rivier zaten een stuk of 10 gieren ons op te wachten. Vriendelijke beesten zene ;-)
Zondag maakte we een héérlijke wandeling naar de Moedervallen (= een mooie stroomversnelling) toen het begon te regenen. Spijtig genoeg heeft het niet meer gestopt.
Stiekem wasdat niet zo heel erg en heb ik van deze namiddag gebruikt gemaakt om de batterijtjes op te laden na onze zware week!
Tijdens het middageten merkten de aapjes op dat we wat lekkers hadden en al snel stonden ze met een stuk of 10 te wachten op bananen. Dierenvriend als ik ben kon ik dat natuurlijk niet weigeren ;-)
 |
| Rarara, wie geeft wie eten? ;-) |
Na het eten ben ik nog even gaan dutten en daarna had ik er echt wel genoeg van!
Terwijl de anderen aan het kaarten waren (ge weet wel, ik heb het daar niet zo voor...)
besloten Jasmine en ik een handje toe te steken in de keuken (ge weet wel, ik heb het daar helemaal voor!)
Nadat alle aardvruchten en kolen gesneden waren voor het avondeten kregen we van Ali en Marcel de opdracht om bakabana te leren maken. Ze deden het ons (deels) voor en de dag er na moesten we helemaal alleen aan de slag.
Gelukkige verliep alles vlot en konden we zondag alvast smullen!
Maandag vertrokken we om 8uur richting de Voltzberg. 5 minuten varen, 2,5 uur plat stappen en ongeveer 30 minuten steil naar boven! Wat ne fitness! Tijdens onze wandeling hoorden we verschillende soorten apen (die zagen mij waarschijnlijk afkomen en riepen al naar elkaar: 'zie de die, die denkt dat ze boven gaat geraken'!) en zagen we ook slingerapen én brulapen.
Na de wandeling op het platte stuk kwamen we aan op 'het plateau'. Dit was een grote, platte rots waarop af en toe en cactus groeide en waar af en toe een hagedis overliep.
 |
| Op 'het plateau' |
Waarom? Simpel, hier hadden we voor het eerst zicht op dé voltzberg. Een kale, ongelooflijk stijle berg. (vergelijkbaar met een zwarte piste als er ijs ligt!)
Persoonlijk kon ik echt niet gelovendat wij daar op de top zouden te komen staan. En de rest heeft dat geweten: Hu, gaan wij helemaal tot boven? 'ja' Hu?! Op een half uur? 'ja' Zedde zeker, want ik denk ni dat da kan ze! 'jawel Charlotte' Helemaal tot boven? Tot da toppeke daar? 'ja, zoals we al zeiden'... enzovoort en zo verder, tot iemand vriendelijk opmerkte dat het echt zo was en dat het tijd was dat ik mijn mond hield! :-p
 |
| Dé voltzberg! |
(waarvoor nog eens sorry aan mijn medestappers, maar geef toe: bekijk dien berg. Das toch echt hoog en steil!)
Na een korte pauze waarin we ons bokes opaten was het tijd om aan het laatste half uurtje plat te beginnen. Dit ging vlot tot we wij de voet van de berg aankwamen.
Zie: ge hebt steil en ge hebt steil. Maar deze berg was bijna recht!
Manneke! Na zwoegen en zweten, klimmen en klauteren, vallen en opstaan (en 2x vallen en weer naar beneden schuiven van mijn kant) zijn we op de top geraakt. Duur: 40 minuten, kick: ONGELOOFLIJK!
Boven aangekomen begonnen de brulapen dan nog eens te brullen (amai, ze is er toch geraakt, maakt da mee!) en te juichen voor ons.
Het was echt een ongelooflijk gevoel om daar te staan.
On top of the world!
Zonder beveiliging, zonder hulp deze berg beklimmen...
Ik vond het niet gemakkelijk en heb af en toe een beetje schrik gehad, maar ik ben zo fier op mezelf dat ik het toch gedaan heb! Genieten!
 |
| Uitzicht vanaf de voltzberg! |
 |
| GENIETEN! |
Na een tijd die moeilijk te zeggen is (ik schat 30 minuten) was het dan weer tijd om naar beneden te gaan. Er kwam een regenwolk aan (kan je natuurlijk optijd spotten als je het dak van de wereld zit!) en aangezien dat deze berg al behoorlijk glad is zonder regen is het echt erg gevaarlijk om hem te beklimmen in de regen.
Na een toch van +- 3 uur kwamen we weer aan bij het begin.
Hier was ook een kleine waterval en al snel stonden Jasmine, Kris, Stijn en ik in het water: zalig!
Na 15 minuten baden moesten we spijtig genoeg weer door.
Vraagje: heb jij ooit al op blote voeten en in bikini door het oerwoud gewandeld?
Ikke wel ;-)
Nu ben ik net thuis.
Na deze trip heb ik dubbel zoveel zin om nog even hier te blijven want ik ga iedereen zo hard missen!
Langs andere kant ben ik na het beklimmen van deze berg ook helemaal klaar om naar huis te gaan!
Nog 2 nachtjes in een bed slapen en 1 nachtje op de vlieger, en ik ben weer in België!
Tot snel lieve vrienden!
